Ik ben Jamal, 23 jaar, en kom ook uit de Vogelbuurt. Ik studeer Sociale Geografie en Planologie en schrijf op dit moment mijn bachelorscriptie. Ook ben ik bestuurslid van de PvdA in Amsterdam-Noord.
Ik vind dit één van de mooiste wijken van Amsterdam om in op te groeien. In de speeltuin waar ik nu sta, speelde ik elke dag met vrienden. Ik heb hier de beste tijd van mijn leven gehad. De buurt kent vele problemen, maar heeft me ook veel geleerd. Ik ging om met veel verschillende mensen en je leert om rekening te houden met elkaar, want je woont heel dicht naast elkaar. Deze buurt heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben.
De Vogelbuurt is ondanks zijn multiculturele samenstelling ook een bubbel. Het probleem is dat je pas beseft dat je in een bubbel leeft op het moment dat je uit je bubbel komt. Ik kende vroeger alleen maar Amsterdammers, Antillianen, Turken, noem maar op. Zij waren net als ik, we spraken hetzelfde taaltje. Toen ik naar de universiteit ging kwam ik opeens in contact met de niet-Amsterdamse Nederlander. Zij waren wat boerser en platter, we begrepen elkaar totaal niet. Dat was wel even wennen.
Als je kijkt naar de sociaal-economisch achtergestelden in deze buurt – en daar hebben we er veel van – dan zie je dat ook zij in hun bubbel blijven zitten. Jongeren uit lagere inkomensgezinnen gaan alleen met elkaar om en zien daardoor veel minder kansen voor de toekomst. Kinderen uit families met een hoger inkomen gaan naar andere scholen en zitten op voetbal- en tennisverenigingen. Ze gaan beiden met hun eigen groep om, terwijl deze jongeren allemaal naast elkaar wonen. Dat is jammer.
Ik maak me vooral druk over de bestaande schoolsegregatie. Door het lerarentekort zitten de klassen in Nederland overvol, maar de scholen in de Vogelbuurt hebben juist te weinig leerlingen. Mijn zusje zit in een klas van twaalf leerlingen, omdat niemand zijn kind bij twaalf niet-Nederlandse kinderen in de klas wil zetten. Je moet welwillend zijn om je kinderen hier op school te zetten en in contact te laten komen met kinderen die misschien niet uit je naaste kring komen. We moeten daarnaast natuurlijk ook de kwaliteit van het onderwijs verbeteren, daar liggen nog veel kansen.
Amsterdam is de stad waar je je dromen waar kunt maken, zeker hier in de Vogelbuurt. Soms vergeten we wat voor luxe we hebben. We hebben zoveel wijze en intelligente mensen vol levenservaring, daar kunnen we van leren. Ik hoop dat Amsterdam de stad blijft waar we van elkaar kunnen leren en beter worden.
