Mijn naam is Ikrame Lemghaili. Ik ben 23 jaar oud en ben geboren en getogen in Amsterdam, Watergraafsmeer. Ik ben niet uit Amsterdam-Oost weg te denken, want sinds een tijdje woon ik in de Indische Buurt. Ik zit in mijn laatste jaar van de studie Bedrijfskunde. Ik heb economie altijd wel leuk gevonden en Bedrijfskunde is een brede opleiding waar ik veel mee kan. In de toekomst zou ik mijn master wel meer willen richten op business of beleid.
Watergraafsmeer was een leuke buurt. De buurt was wel vrij wit en niet erg divers. Tegenwoordig is dat wel anders en zie je wel iets meer kleur in de wijk. Ik was toen het enige Marokkaanse meisje in de klas, dit zorgde helaas wel voor complicaties terwijl dat in een gemixte school wellicht minder gauw zou gebeuren. Als kind had ik vroeger veel moeite met lezen en schrijven. Ik ben tweetalig opgevoed waardoor er vaak werd gezegd dat de complixaties met lezen en schrijven komen door een taalachterstand. Op mijn 18de werd kreeg ik een diagnose dat ik dyslectisch ben. Ik vond het erg jammer om te zien dat mijn dyslectie niet werd gezien op school, maar eerder werd gezien als een taalachterstand, die ik naar mijn mening niet heb. Gezien ik goed Nederlands spreek en ook in Nederland ben geboren.
Dit stigma heerst eigenlijk nog steeds. Wanneer is een kind dyslectisch en wanneer heb je een taalachterstand? Het is pijnlijk om te zien dat kinderen met een andere achtergrond het label ‘taalachterstand’ vaker krijgen dan witte kinderen waarbij wel wordt getest of ze dyslexie hebben.
Ik ben er uiteindelijk goed vanaf gekomen, maar dat is niet voor iedereen zo. Ik hoop dat daar in de toekomst verandering in kan komen.
Mijn vrije tijd probeer ik in te vullen met dingen waardoor ik mijzelf kan ontwikkelen. Naast mijn werk ben ik actief bij Ambassadeurs van Amsterdam.
Voor mijn minor heb ik een documentaire gemaakt over de mentale gezondheid van studenten tijdens corona. Ik heb hiervoor mensen moeten interviewen en dat ging veel makkelijker dankzij mijn netwerk. Ook heb ik politici benaderd en ben ik uitgenodigd in de Tweede Kamer! Dit laat zien hoe belangrijk je netwerk is en hoeveel kansen je krijgt door mee te doen aan verschillende maatschappelijke projecten!
Bij Ambassadeurs van Amsterdam ben ik begonnen aan een challenge met andere jongeren uit de stad. We maken ons hard voor duurzaamheid, het klimaat en biodiversiteit. Dit zijn onderwerpen die nog niet veel jongeren kennen maar die juist belangrijk zijn voor ons allemaal! Amsterdam moet een stad zijn waar iedereen kan leven en daarmee bedoel ik mens, flora én fauna.
